Živinička općina je u uskom sklopu tuzlanske regije što su pokazala i arheološka istraživanja. Na širem lokalitetu živjeli su Iliri, Kelti, Grci, Rimljani…
U sedmom vijeku trajno se nastanjuju slavenska plemena.
Srednjovjekovna teritorija Živinica bila je u sastavu Bosanske države, oblasti Gostilj, Dramešin i Soli kao samostalnih političkih jedinica koje su do dolaska Turaka u Bosnu gubile te atribute.
Naselje Živinice kao urbana lokacija nastala je vjerovatno u XVIII vijeku.
Postojanje prvih srednjovjekovnih utvrđenja “Gradina” u Nevrenči, “Grad Jasičak” iznad Bašigovaca, “Džebarska gradina”, “Grad-Čaršija” iznad Gornje Višće i mnogi steći, ukazuju na činjenicu da su okolna naselja znatno starijeg nastanka.
Prvi zapisi o stećcima datiraju iz prve polovine XVI vijeka.
Južni i istočni dijelovi živiničke teritorije naročito su bogati nekropolama i stećcima. Registrirano je oko 25 nekropola i desetak stećaka samaca.
Danas je sačuvano oko 250 stećaka na raznim lokalitetima, posebnu pažnju predstavlja stećak “Vrpolje” u Đurđeviku, koji je i ujedno i jedini stećak s pisanim tekstom.
Postanak naziva Živinice po najstarijoj literaturi posjeduje tri verzije.
Jedna je verzija po M. Hadžijaniću koja kaže: “Naišao sam na jedan turski dokumentiz 1764. godine u kojem se spominju Živinice i to doslovno ovako: Živinice zvano Uskopči, vjerovatno (Oskovci) u nahiji Tuzla”.
Oćina Živinice, kao osnovna jedinica lokalne samouprave
Općina Živinice, kao osnovna jedinica lokalne samouprave, formirana je Odlukom Narodne skupštine NR Bosne i Hercegovine, broj:28/59, 19. juna 1959.godine.
Danas obuhvata područje od oko 300 km2 na kome trenutno skupa sa prognaničkom populacijom živi oko 75 000 stanovnika.
Na području općine konstituisano je 26 mjesnih zajednica, od kojih četiri čine gradsko naselje.
Prema procjenama, u gradu i prigradskim naseljima živi oko 23 000 stanovnika, što je u odnosu na predratni period skoro udvostručen broj.